Ευριπίδης

 

Άλλο φαρμάκι πιο πικρό, ομολογώ, δεν είδα,

να σου στερούν το σπίτι σου, να παίρνουν την πατρίδα.

 

                                                -Μό

χθων δ᾿ οὐκ ἄλλος ὕπερθεν ἢ

γᾶς πατρίας στέρεσθαι.

 

Εὐριπίδης, Μήδεια 649-651

 

ΑΝΘΗ ΣΟΦΙΑΣ εμμέτρως, Εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ, 2016

 

Πυθαγόρας

Γερά και των ακόλουθων κράτησε το ηνίον:

κοιλίας, ύπνου και θυμού και των αφροδισίων.

                                   κρατεῖν δ’ εἰθίζεο τῶνδε·

γαστρὸς μὲν πρώτιστα καὶ ὕπνου, λαγνείης τε

καὶ θυμοῦ·

Πυθαγόρου Χρυσά Έπη, 9-11.

Εν μέσω τρικυμίας

Ταξίδευε καράβι

σε πέλαγο ανοικτό

και μια φουρτούνα ανάβει,

Θεέ μου τι κακό.

Ληστές καλούσαν ο Θεός

να ᾿ρθει να βοηθήσει.

«Σωπάστε» είπεν ο σοφός

«μήπως σας εντοπίσει».

«Πόσο παχύ ᾿ναι το σκαρί

μου λες καραβοκύρη;»

κι εκείνος καίτοι απορεί

και θέλει να τον δείρει

«Τέσσερα δάκτυλα» λαλεί

και σας το καταγράφω.

«Τόσο απέχει η ζωή,

λοιπόν, από τον τάφο»

του απαντάει ο σοφός

και τρέχει ιδρώτας κρύος

που δεν θα ξαναδεί το φως

τρέμων υποδορίως.

«Εμείς», του λεν οι άλλοι

«απλοί, κοινοί θνητοί

δεν έχουμε το χάλι

που ᾿χεις, σοφέ, εσύ».

Και ο σοφός «να πούμε,               

φίλοι αγαπητοί,

πως δεν αγωνιούμε

για την ίδια ψυχή».

-----------------------------------------------

 Βασισμένο σε αναφορές από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία.

Διογένης ο Κυνικός

Πήρε τους δρόμους μια φορά σαν έκαμνε και πάντα

και κοίταζε εδώ κι εκεί ζητώντας ανδριάντα,

κι είπε σ᾿ αυτόν που ρώτησε με κάποιαν απορία

ότι μελέτην έκαμνε για την αποτυχία.

ᾜτει ποτὲ ἀνδριάντα· ἐρωτηθεὶς δὲ διὰ τὶ τοῦτο ποιεῖ,

«μελετῶ», εἶπεν, «ἀποτυγχάνειν».

Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 6, Διογένης 49

ΑΝΘΗ ΣΟΦΙΑΣ εμμέτρως, Εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ, 2016

Αχ, πόσο είναι άπιστη η γυναικεία φύσις·

το λέω έστω κι αν σφοδρές υπάρξουν αντιρρήσεις.

Ὡς ἔστ᾿ ἄπιστος ἡ γυναικεία φύσις.

Μένανδρος, Γνῶμαι μονόστιχοι

ΑΝΘΗ ΣΟΦΙΑΣ εμμέτρως, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ, 2016

Ανάχαρσις ο Σκύθης

Είς Έλλην τον ονείδιζε πως είναι απ᾿ τη Σκυθίαν

και τού ᾿πεν ο Ανάχαρσις αμέσως κατευθείαν:

«Για μένα είναι όνειδος, μου λέγεις, η πατρίδα·

εσύ είσαι της πατρίδας σου, όπως θωρώ και είδα».

Ὀνειδιζόμενος ὑπὸ Ἀττικοῦ ὅτι Σκύθης ἐστίν, ἔφη,

«ἀλλ᾿ ἐμοῦ μὲν ὄνειδος ἡ πατρίς, σὺ δὲ τῆς πατρίδος».

Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 1, Ἀνάχαρσις 104

ΑΝΘΗ ΣΟΦΙΑΣ, Εκδόσεις ΓΕΡΜΑΝΟΣ, 2016

Μάρκος Αυρήλιος

Όταν λοιπόν αγανακτείς και θλίβεσαι τα μάλα,

σκέψου η ανθρώπινη ζωή είναι απλά μια στάλα

κι ότι στον τάφο όλοι μας οδεύομε τρεχάλα.

Ὅταν λίαν ἀγανακτῇς ἢ καὶ δυσπαθῇς, ἀκαριαῖος ὁ

ἀνθρώπινος βίος καὶ μετ᾿ ὀλίγον πάντες ἐξετάθημεν.

Μάρκος Αὐρήλιος, Τὰ εἰς ἑαυτόν, Βιβλίον ΙΑ΄, ιη΄